Arın dün tam 5 aylık oldu. Haliyle ben de işime tıpış tıpış geri döndüm. Bunaltıcı yaz sıcaklarında üstüme yapışan 8 kilo ve değişen zorlaşan yeni düzenle hayatımı sürdürmek şimdilik benim için çok zor gibi.
Eren, Arın'ın doğumundan sonra çok değişti. Zaten 2,5 yaş sendromu denen iğrenç dönemi atlatmaya çalışırken kardeşinin gelmesiyle birlikte huy değişimi tavan yaptı. Bu süreci kazasız belasız atlatmak için her yolu deniyorum elbet ancak hem çalışan hem de ikisi de anneye muhtaç iki çocuğa yetmek inanın hiiiççç kolay değil.
Tüm bunlara rağmen Eren'e tuvalet alışkanlığını kazandıran kayınvalideme ne kadar şükretsem azdır. En azından bir yükten kurtuldum. Fakat şimdi babamızın çilesi başladı. Zamanlı zamansız gelen çiş naralarıyla Eren'i en yakın tuvalete yetiştirmek babamızın görevi:)
Çocuğun insan hayatında çok büyük değişiklikler ve sorumluluklar getirdiğini hep söylüyordum ve yazıyordum ama kinci bir çocuğun olumlu değişikliklerin yanı sıra bir insanın hayatını bu kadar sekteye uğratabileceğini tahmin etmezdim. Eğer ikinci kez anne baba olmayı düşünenlerdenseniz iyice düşünün çünkü ikinci kez aynı zorluğu yaşamak çoğu anneye zor geliyor. Desteksiz bu dönemi atlatmak çok zor. Her şeye rağmen güzel mi??? GÜZEL. Değer mi??? DEĞER :) Gerekli olan tek şey biraz!? fedakarlık ve biraz da SABIR :)
