5,5 ayı devirdik bebeğimle ama ben halen psikolojik ve biyolojik olarak yaşadığım değişimleri bir türlü kabullenemedim gitti...
Ne kadar dikkat edersem edeyim hızlı kilo alıyorum ve inanılmaz ödem problemi yaşıyorum. Bacaklarım, ayak bileklerim şişiyor ve iş yerinde ağrılı sancılı saatler yaşıyorum:( Ayaklarım 1-1,5 numara büyüyünce normalde bile 40 giyen biri olarak hiç bir markada istediğim gibi ayakkabı veya sandalet bulamadım:( hal böyle olunca anne olmanın güzel duytgularını yaşamak bir yana her akşam vücudumda gün be gün beliren olumsuz değişimler nedeniyle kendimi yatağa atıyor ve hemen yorganın altına sokuyorum kafamı her şeyi unutmak için:( sanırım hamilelik depresyonu dedikleri bu olsa gerek.
Elbette güzel şeyler de oluyor...Göbeğimin gün be gün büyüdüğünüm gördükçe küçük meleğime kavuşmama daha az kaldığını hatırlıyor ve mutlu oluyorum:) yavaş yavaş ilk tekmelerini ve kıpırdanmalarını hissetmek hem çok güzel hem de çook tuhaf çokkk:)
Bu anneler gününde pek çok arkadaşım ve eşim anneler günümü kutlayınca kendimi çok özel ve farklı hissettim doğrusu. Garip bir duygu vesselam:))))
Gebelik başlı başına zorluklarıyla, hoşluklarıyla farklı ve her kadının yaşaması gereken bir süreç ama benim son günlerde vücudumda yaşadığım şişmeler ve ağrılar hoşluğun yerini üzüntüye ve sıkıntıya bırakınca en rahat geçirmem gereken dönemi maalesef depresyondaymış gibi her fırsatta uyuyarak, iştahtan kesilerek veya bazen hiç yemediğim kadar yiyerek, gereksiz yere ağlayarak, boş boş bakan gözlerle sık sık dalıp giderek kısacası salak gibi yaşıyorum:((
Tüm hamilelik yaşayan bayanların böyle olmadığını biliyorum sanırım ben biraz fazla takıntılıyım:( bazen tüm güzellikleri göremeyecek, farkedemeyecek kadar takıntılı...neyse işte böyle...bu salak ruh halim hiç bir şey yapmama izin vermiyor...çevremdeki hiç bir şeyle kendim dahil ilgilenmiyorum ve bir şey yapmak istemiyorum...inşallah bir an önce bu durumdan kurtulur dönerim yine sahalara...soran, arayan, merak eden herkese kocaman sevgilerimi ve öpücüklerimi gönderiyorum.
25 yorum:
olur böyle canım,gayet normalsin.ben de yaşadım.ama geçici.sonlara dogru acaip mutluluk doluyosun.için kıpır kıpır oluyo.kendinle barışıyosun.ama dogumla beraber tekrar başlıyo bunalım.o da 2 ay sonra geçiyo,herşey güllük gülistanlık oluyo:))
yaa ne güzel in$allah saglıkla kucagına alırsın bebişini :) bu depresif hallerin havaların ısınmasıyla gecer insallah.. Allah kolaylık versin :)
herşeyin bi bedeli vardır bence hiç canını sıkma güzel şeyler düşün , yaşadıkların çok normal malesef herkes bir olmuyor teselliyi sen kendinde bul :) herşey güzel olur. başkasına sölemesi kolay sen kendi kendini ferah tut , surda doguma ne kalmıs
siboşum sıkma canını.hiç böyle şeylere takılma.sonuna kadar yaşa gebe olmanın güzelliğini.19 nisan itibariyle bizim paşa dünyaya mecburi inişini gerçekleştirdi.darısı senin başına.kucağına almak,koklamak,öpmek herşey bambaşka tabii ki ama hamile olmanın tadı da apayrı.içerdeyken çıksın diye bekliyorsun,çıkıncada tekrar geri göndermek istiyorsun :)
ödem kısmına gelince maalesef onlarla barışık olmaya çalış :( ben preklempsi falan mı oldum diye bile test yaptırdım hiçbişi çıkmadı çok şükür.sıfıra yakın tuz tükettim ama ayaklarımın halini görmeliydin.fil bacaklı oldum resmen :) vee totalde 32 kilo aldım.hem de nasıl aldığımı bilmeden.öyle abartı falan da yemedim üstelik.bizim bünyeler böyle demekki.ayakkabı olarak ben de 39 normal numaramken 41 oldum.eşimin spor ayakkabılarıyla idare ettim hep :P ama iyi haberi de veriyim.şu an 23 gunluk lohusayım.11 kilom gitti ve ayaklarımın şişi indi.yavaş yavaş geniş kalıplı olan ayakkabılarımı giymeye başladım bile ;)
C-bell'cim, bence bu güzel günleri sonuna kadar KEYİFLE yaşamalısın.. bundan tam 1 ay önce ben bebeğimi kaybettim ve inan bana onun bunalımı bunlardan çok daha kötü.. sen boşver kilonu, şişkinliğini..hayatın boyunca kaç kere yaşicaksın ki bu güzelliği :) .. bunaldığında kendini yatağa atmadan önce hep bikaç ay sonra kavuşacağın bebişini düşün, eminim o zaman herşey çok daha kolay olacaktır.. çok öpüyorum ve sabırsızlıkla bugünler geçse de bebişin fotolarını görsek diyorum :) ..
Canım benim, bunları sadece sen değil tüm hamile bayanlar yaşıyor, üzme kendini, ben iki kez yaşadım desem :D o kadar kötü bişi olsa inan kimse ikinciyi düşünmezdi. Bebişinin kokusunu ciğerlerine çekince anlıyacaksın ve unutacaksın tüm yaşadıklarını, hamileliğin tadını çıkarmaya bak, aslında o kadar güzelleşiyorsunki anlatamam. Geçecek bebişim sıkma canını, bol bol okşa karnını, bebeğini. Öpüyorum seni.....
ay inanamiyorum =) ve 6 aydır gorusmedık biz değil mi =) kanyon kanyon dedik bir turlu olamadı =)
bence baya bir abartmişsin, sen her zaman guzelsin bebeğim =) cok sevinçliyimm çokkkkk, yeni bir oyuncak çikti bana da =))))
ilk üç ayım sürekli kusmakla geçmişti, her şey kokuyordu. her günden nefret etmiştim. ama sonra... oğluma kavuşunca her şeyi unuttum. sonra ikinci çocuğu bile yaptım. hepsi geçecek...
ya bende aynen senin gibiyim 5,5 ay bu sabah kilomu görünce oturup ağladım,böyle söyliyince herkes kızıyor ayy hamilesin sen falan diye ama korkuyorum,öyle süper anne olamıycam diye korkuyorum çünkü ben hala oğlumla konuşmadım,konuşmaya çalıştım ama kendimi deli gibi hissediyorum:)ben doğuramıycam bebişimi 11 kg aldım yaa valla çok yemiyorum:)ayaklarım içinde pazar günü kendime 1 numara büyük birkenstock aldım tavsiye ederim:)offf çok yazdım sevgiler
Canim hepimiz cok farkli sekilde yasadik bu anlari.Hic moralini bozma ve tadini cikar bence.Bebisini kucagina alacagin gunu dusun sadece.
Saglikli sihhatli gunler diliyorum her ikinize de canim.
Sevgiler..
Canlarımmmmmmm nasıl mutlu ettiniz beni anlatamam. Gözlerim doldu, tuhaf oldum işte...hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Geçecek inşallah..sayenizde moral buldum bu akşam daha rahat uyurum artık:)
Mubişimmm demek geldi bebişşşş çok mutlu oldum çok sağlıklı sıhhatli bebişine kavuşmana:)Allah nazarlardan korusun. O iyi kalpleriniz hep mutluluk ve huzurla dolsun canlarım. ben de hepinizi kocaman öpüyorum:)
inan bana tüm bunlar gelip geçiyor, yeter ki doğum sonrasında depresyon yaşama. o çok daha beter birşey, sağlıkla kucağına al bebeğini inşallah
inşalah bebeğine sağlıkla mutlulukla kavuşursun, bu haller elbet ki geçici. sıkma canını, güzel günler seni bekliyor diye düşün :) bir de böyle hissettikçe gel buraya yaz, eminim ki yorumlarla ve paylaşımla daha rahatladığını hissedeceksin :)
tuzdan uzak durmanı öneririm ,birde fırsat buldukça dinlen ,boşuna degil anne hakkını ödeyemez cocukları diye ,bebegini eline alınca bütün herşey geçecek ,kıloluda olsan çok güzel olmuşsundur ,kılolugunu bile keyifle yaşaman dilegiyle kucagına alıp büyütmen dilegiyle tansiyonuna dikkat etmeni isterim ,dileklerimi çok sundum gibi geldi :)ama gerçekten seni tanımasamda seni düşünüyorum ben c-bell.ölçülerinide bir ara yolla bir teyzelik yapaklım bebegine:)
Canım benim kafan biraz dağılsın dedim, ödülün var işte burada http://marifetlicadi.blogspot.com/
çok teşekkür ederim arkadaşlar gerçekten dün akşam kendimi çok daha iyi hissettim ve rahat uyudum:)
sevgili dikişdersi uzun zamandır mailleşmiyoruz ama seni sık sık takip ediyorum aslında sadece uzun zamandır bir şey dikemediğim için bol bol taciz edemiyorum:)))Sevgili özlem ödülün için çok teşekkür ederim:)hepinize kucak dolusu sevgiler:)
Güzel kızım haline lütfen şükret.. (Kızım diyorum çünkü senin kadar benim iki kızım var).. Ben hamileliğimde 8 ay gibi bir süresinde her gün serum taktırıp yatmak durumunda kalmıştım veya biraz toparlanır gibi olduğumda işe gidip gelmelerim tam bir rezaletti ( mutlaka yollarda bir durakta veya tren istasyonunda inip çıkartmam gerekirdi zavallı eşim benimle 9 ay aynı çileyi çekmişti ve en kötüsü de peynir yoğurt ve sütün dışında bir şey yiyemiyordum.. Ama sonunda güzel kızım canan'ım tosuncuk gibi doğunca hepsi mazide kaldı annelik duygusu o kadar güzel ve muhteşem ki onların sevgisi hepsini unutturuyor.. Sana kendine neler iyi geliyorsa neler keyif veriyorsa onlarla meşgul ol ve olumlu yönleriyle düşün derim.Gerekirse bu konuda psikoloik destek alabilirsin... Tabi ki anne olmak kolay değil hele çocuklarına duyarlı bir anneolabilmek, onlara iyi bir gelecek sağlamak onların bir sorununda yanında olabilmek daha da zor.. sevgilerimi yolluyor, güzel bir anne olmanı diliyorum..
hayatının en güzel evrelerinden birini yaşıyorsun...ilerde gülerek hatırlayacağın bugünlerin tadını çıkar...kucağına alınca herşey çok güzel olacak..:))
Şükran ablacım, anneliğin ne kadar meşakkatli bir görev olduğunu her geçen gün daha bir anlıyor ve anneme daha da düşkün hale geliyorum:) bu kutsal duyguyu ne olursa olsun yaşattığı için her gece şükrediyorum allahıma...desteğin için çok teşekkür ederim:) sevgili sibelinsu sanırım adaşız seninle:) sana da çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız:)
canım bende şu anda 2 aylık hamileyim,daha düşünmüyorduk süpriz oldu.ben tam kilo vermeye çalışıyordum bebek için ama o beklemedi.düşün zaten 10 kilo fazlam vardı,şimdide hamilelik kilo kontrolü yapıcam diye birde şu bulantılardan doğru düzgün birşey yiyemiyorum.ha tabi birde cumartesi akşamı tutulduğum ağlama krizi sanırsın eşim bana birşey yaptı ama ortada hiç birşey yoktu.İzmiri babamları arayıp beni gelin alın ben izmire gelmek istiyorum diye saatlerce ağladım eşim diyo tamam seni uçakla göndereyim diyor ben hayır 'ben izmire gitmek istiyorum 'diye ağlıyorum.Neyse yani kısacası emen ol bunu hepimiz yaşıyoruz;(((((sağlıkla bebeğini kucağına alman dileğimle
Ah Esracım yorumunu okurken o dönemlerim geldi aklıma. özellikle ilk 3 ay çok zor geçiyor zaten. hem biyolojik hem de psikolojik anlamda vücut hiç bir şeye hazır değilken değişimler bombardıman şeklinde geliyor. ikinci üç aylık dönemde ise biraz daha rahatlıyor insan. benim sağlık problemlerim biraz engellese de her hamile gbayan farklı tecrübeler ediniyor bu süreçte. inşallah senin de hamileliğim 3. ayla birlikte rayına girer de eşin rahat bir nefes alır. emin ol onlar da bizimle aynı stresi yaşayıp duruyorlar. ben pe4k çok ağlama krizimde eşimin de psikolojisinin bozulduğunu gördüm ve artık daha az ağlamaya çalışıyorum ki huzurumuz bozulmasın:))) iyi dileklerin için çok teşekkür ederim. allah bir avazda kurtarsın seni de inşallah cnm. sevgiler
Sevgili C-bell, blogunuzla az önce tanıştım. :) Ve postunuza da yorum yazmak istedim.
Özellikle hamilelik döneminde annede Omega 3 eksikliği yaşanabiliyor ve bu da hamilelikte depresyona ya da doğum sonrası depresyona neden olabiliyor. Özellikle bu dönemde Omega 3 alırsanız ve doğumdan sonra da kullanmaya devam ederseniz psikolojinizin biraz daha rahatlayabileceğini düşünüyorum. Özellikle bebeğinizin gelişimi için de çok faydalı olacaktır. Bu konuda doktorunuza da danışabilirsiniz. Bilmiyorum belki de zaten kullanıyorsunuz. Yalnızca belirtmek istedim.
Sevgiler..
sevgili mente mente ilgin ve tavsiyen için çok teşekkür ederim. son üç aylık döneme girer girmez doktorum omega-3 takviyesine başladı. cuam günündeen beri kullanmaya başladımm umarım bir faydası olur:)sevgiler
Canım teselli olur mu sana bilmiyorum ama ben inanılmaz kötü bir hamilelik geçirdim. Senin yaşadığın ödem probleminin yanında ben bir de 9 ay boyuca günde 7 seferden az olmayacak şekilde istifra ve mide bulantısı yaşadım. Öyle ki bir yandan bebeğimin gelişebilmesi için yemek yemem gerektiğini düşünüyor diğer yandan yediğim her lokmayı geri çıkarıyor ve günün her saati dönen başımla ağlayarak duvarları seyrediyordum. Çalışmak ne kelime, yürümeye bile halim olmuyordu. Ama şimdi minik meleğim kucağımda ve bu öyle öte bir sevgi ki o büyüdükçe aynı deneyimi tekrar yaşama isteği de içimde büyüyor. Kötü deneyimlerden geriye hiç bir şey kalmadı. Hepsini unuttum. Sen de unutacaksın canım. Sabret, kuzucuğuna kavuşmana çok az kalmış. Bir de eğer bana ulaşırsan sana bir "yeni doğum listesi" göndereceğim. Bu listeyi kendim hazırladım ve doğum yapacak olan tüm arkadaşlarıma gönderiyorum.İçerisinde anne ve bebek için gerekli olan malzemeler ve açıklamaları yazılı.Sağlıkla kal. pelinpel@hotmail.com
sevgili pelin,
her geçen gün oğlum içimde büyüdükçe sevgisiyle birlikte yaşadığım sorunları da büyüyor ama onun hareketleri o kadar arttı ki, onu öyle bir kabullendim ki yaşattığı hiç bir olumsuzluğa karşı üzülmüyorum:)
son zamanlarda da karaciğer enzimlerim yüzünden uyuzlar gibi kaşınıyorum:))) ama artık halime bakıp bakıp gülüyorum çünkü beklemekten, sabretmekten, onu kucağıma alacağım günü hayal etmekten başka hiç bir seçeneğim yok:) ikinci bebeği bu kadar sıkıntıya rağmen ben daha şimdiden istiyorum bakalım cesaret edebilecek miyim:)))
Yorum Gönder